Bu yazımda sizlere motivasyona dayandırılmış olan Keller modelini açıklamaya çalışacağım. Motivasyon başarıya giden her adımda en önemli faktörlerden birisidir. Ancak ne yazık ki eğitimde hep atlanan ve göz ardı edilen bir unsur olmaktan öteye gidememiştir. Peki öğrencilerimizi modelimize uygun olarak nasıl motive edeceğiz?
Öğretim süreci planlanıp, materyaller hazırlanırken çeşitli modelleri temel alarak yapmak her zaman daha faydalı olacaktır. Farklı öğrenen özellikleri, hedef davranışlar ve kazanımlar göz önünde bulundurularak model seçilmeli ve strateji ona göre oluşturulmalıdır.
ARCS Motivasyon Modeli, öğretim boyutunda motivasyon faktörünün dikkate alındığı hatta merkeze konularak sunulduğu bir modeldir. Bu model,eğitimcilere öğrencilerin derse karşı meraklarının uyandırılması ve sürdürülmesi için imkanlar sağlamaktadır. ARCS Motivasyon Modeli, Keller tarafından bir çok motivasyon teorisinden yararlanılarak geliştirilse de daha çok Beklenti-Değer Teorisi’ne (expentancy-value theory) dayanmaktadır. Beklenti-Değer Teorisi’ne göre, kişiler uğraştıkları bir aktiviteye yönelik beklentileri ile bu aktivitenin sonuçları arasında ne kadar yakın bir bağ kurarlarsa, o işe yönelik motivasyonları o oranda artmaktadır (Akt: Martin, 2001).
ARCS ismi Attention(dikkat), Relevence(uygunluk),Confidence(güven),Satisfaction(tatmin) kelimelerinin baş harflerinden meydana gelmektedir.
Attention(dikkat):
Öğrencinin dikkatini çekecek ögeleri barındırmaktadır. Mizah, somutlaştırma, çeşitlilik, gündelik hayattan örnekler gibi yöntemler öğrencinin dikkatini toplayacak ve derse olan motivasyonunu artıracaktır.
1-Algısal Uyarılma: Farklı uyarıcılar (mizah) ile güdülenme sağlanması.
2-Araştırmaya Yönelik Uyarılma : Öğrencileri düşünmeye iterek merak uyandırılması.
3-Değişkenlik : Ders boyunca farklılıklar sağlayarak güdülenmenin devamının sağlanması.
3-Değişkenlik : Ders boyunca farklılıklar sağlayarak güdülenmenin devamının sağlanması.
Relevence(uygunluk):
Dersten öğreneceği bilgilerin şu anki veya gelecekteki yaşantısıyla bağdaştırılması ve ihtiyaçlarına uygunluğunun ifade edilmesi ile öğrenci güdülenmasi sağlanabilinir. Model kullanma (kendisi ile aynı şeyleri yaşayıp iyi yerlere gelen kişiler olabilir örneğin) etkili bir yöntem olacaktır.
1-Yakınlık-Aşinalık: Eski öğrenmelere dayandırılarak öğretim sağlanması.
2- Hedefe Yöneltme: Verilmek istenen asıl mesaja yönelik anlatılar sağlanması.
3- Güdü Uygunluğu: Öğrencileri doğru bir şekilde motive etmek.
Confidence(güven):
İlk okunduğunda başka birine ve hatta öğretmene olan güven gibi algılansa da burada öğrencinin kednine olan güveninin artırılmasıyla güdüleme sağlamaktan bahsedebiliriz. Öğrencinin bilgi düzeyi ve ondan beklenen hedef davranışlar ile becerilerinin yakın olması durumunda derse olan ilgisinin artacağını belirtmekte fayda var. Bu nedenleöğrencilere yerine getirebilecekleri sorumluluklar vererek kendilerine olan güvenlerinin artırılması motivasyona yarar sağlayacaktır.
1-Başarı Beklentisi: Öğrencilerin hangi konularda nasıl başarılı olabileceklerinin farkına varmaları.
2-Güç Deneme Durumu: Yeteneklerini ortaya koyarak başarı denemesi yapabilmeleri için uygun ortamların hazırlanması.
3-Destekleme Durumu: Çabanın desteklenmesi.
Satisfaction(tatmin):
Her birimiz bir konuda gösterdiğimiz çabaların karşılıksız kalması durumunda motivasyın kaybına uğrar ve hatta o işe olan tutukumuzu kaybederiz. Öğrencilerde yine aynı şekilde derslere olan motivasyonlarını çabalarının karşılığını almadıkları durumlarda kaybedebilirler. Bu nedenle sonuca değil çabaya yönelik değerlendirme yaomak daha etkili olacaktır.
1- Doğal Sonuçlar: Öğrenilenlerin uygulanması için fırsat tanınması.
2- Olumlu Sonuçlar: olumlu davranışların pekiştirilmesi.
3- Eşitlik: her bir öğrenciye eşit fırsat ve eşit çaba değerlendirilmesi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder